'Ολα τα παιδικά χρόνια μοιάζουν.Πρώτα ο κόσμος είναι το σπίτι σου,ύστερα ο δρόμος που βλέπεις από το παράθυρο,ύστερα η γειτονιά,κάτι μεγαλώνει σιγά σιγά μέσα σου καθώς προχωράς.Από τον έναν δρόμο στον άλλον κι η πόλη σου φαίνεται ολοένα και πιο μεγάλη αλλά αντί να την γνωρίζεις,την χάνεις και όταν κάποτε αρχίσεις να λες πως την ξέρεις, καταλαβαίνεις πόσο λίγο σου έδωσε τα μυστικά της, πόσο λίγο την γνώρισες.Ξέρω πως δεν είχα δικαίωμα να ονειρευτώ. Μα το αποφάσισα...