Welcoem to posts!!
in the future - u will be able to do some more stuff here,,,!! like pat catgirl- i mean um yeah... for now u can only see others's posts :c
Now everyone is probably tired of me doing AU but I can't help myself :'3
But this time, I decided to make an LMK AU version of the small wound I experienced and the big blow I received 2-3 months ago.
AU is as follows:
Wukong loses his memory on the journey, and Xiangliu kidnaps him and tries to manipulate him by taking advantage of his empty memory (most of you have experienced more or less deja vu from my vents, and only a few people know about this incident anyway).
Wukong believes Xiangliu and falls for his manipulations, but he can't help the feeling of discomfort inside him.
One day, after a fight with Xiangliu, Wukong makes his final decision and runs away and tries to find shelter in the rainy city. But then he gives up and starts sleeping on a cold and rainy street. Then Macaque and the little baby Mei, whom he took under his protection, find him and take Wukong between them (this is actually about my 2 sisters, to whom I told that incident and with whom I felt safe :3 💜💚)
Then, after a few days, Wukong finds a little baby, MK, and takes him in and starts taking care of him. After taking care of him and spending some time with him, the two become attached to each other. While Wukong becomes a star and a father figure in MK's eyes, the baby becomes a ray of sunshine and a little angel in Wukong's eyes (I inspired this from you, my little angel :3 @XNatyX1)
And also, every time Wukong recalls a piece of his memory, it's usually bad memories, and he keeps repeating them and torturing him (this is basically parallel to my mind reminding me of the bad memories I've been experiencing-) but his little family makes him feel good again :3
Şimdi herkes büyük ihtimalle AU yapmamdan bıktı fakat kendime engel olamıyorum :'3
Ama bu sefer biraz yaşadığım minik yara ve şu 2-3 ay önce aldığım büyük darbenin LMK AU halini yapmaya karar verdim.
AU şöyle:
Wukong yolculukta hafızasını yitiriyor, Xiangliu ise onu alıp kaçırıyor ve onun boş hafızasından yararlanarak onu manipüle etmeye çalışıyor (zaten çoğunuz ventlerden az çok deja vu yaşamışsınızdır ve zaten bu olayı sadece birkaç kişi biliyor)
Wukong Xiangliu'ya inanıp onun manipülasyonlarına kanıyor fakat içindeki o rahatsızlık hissine de engel olamıyor.
Bir gün Xiangliu ile kavga ettikten sonra Wukong son kararıni verip oradan kaçıyor ve yağmurlu şehirde sığınacak bir yer bulmaya çalışıyor. Fakat sonra pes edip soğuk ve yağmurlu bir sokakta yatmaya başlıyor. Ardında Macaque ve himayesi altına aldığı minik bebek Mei onu buluyor ve Wukong'u aralarına alıyorlar (bunu aslında o olayı anlattığım ve yanlarında güvende hissettiğim 2 kız kardeşim ile alakalı :3 💜💚)
Ardından birkaç gün geçtikten sonra Wukong minik bir bebek olan MK'i buluyor ve onu alıp bakmaya başlıyor. Onla ilgilenip birkaç zaman geçirdikten sonra da ikili birbirlerine bağlanıyorlar. Wukong, MK'in gözünde bir yıldız, bir baba figürü olurken bebek ise Wukong'un gözünde bir güneş ışığı ve minik bir melek oluyor (Bunu senden esinlendim benim minik meleğim :3 @XNatyX1)
Ve ayrıca Wukong her hafızasından bir parça hatırladığında bu genelde kötü anılar oluyor ve sürekli tekrar edip ona işkence yapıyor (bu benim temelde yaşadığım kötü anilarimin zihinimin bana hatirlatmasina paraleldir-) fakat onun minik ailesi onu tekrar iyi hissettiriyor :3
@XNatyX1
@MOON_-_A_C_D_Mari_Official_-_
@StormSonic_EditzOfficial
@MonkieGirl_1608
@halenurozdemir5033
@DogaCplak
21 - 14
X: You cannot become a psychologist. You've ruined your psychology with books and you don't talk to anyone in the class. How can you be a psychologist?
Me:
Actually, these days I'm torn between being a psychologist and an English teacher, but I want to be a psychologist because I like to listen to people's problems and help them, and I generally like psychology subjects :3
But on the other hand, I also want to be a teacher because I can explain the subject to someone well, even my mother told me that I can explain the subject very well, but sometimes I get a little nervous when explaining it to my friends :'3 (and + my English is very good-)
I know I have 2 more years to think about this, but if I don't think about it, I will fall into a void again -
X: Psikolog olamazsın. Kitaplarla psikolojini bozdun zaten ve sınıfta kimseyle konuşmuyorsun. Nasıl psikolog olabilirsin ki?
Aslında bu aralar psikolog ve ingilizce ogretmenligi olmak arasında kaldım ama psikolog olmak istiyorum çünkü insanların derdini dinleyip onlara yardımcı olmayı seviyorum ve ayrıca psikoloji konuları genelde hoşuma gidiyor :3
Ama bir yandan da öğretmen de olmak istiyorum çünkü birisine güzelce konuyu anlatabiliyorum hatta annem bana çok güzel konu anlattığımi söylemişti ama bazen arkadaşlarıma anlatırken hafif geriliyorum :'3 (ve + İngilizcem çok iyi)
Bunu düşünmek için daha 2 senem olduğunu biliyorum ama eğer bunu düşünmezsem yine bir boşluğa düşeceğim- (Önceki sene öyle olmuştu)
@XNatyX1
@MOON_-_A_C_D_Mari_Official_-_
@MonkieGirl_1608
@Phonex_Nyxczvh
@Tanglovesnoodles
@Just_Mei12
15 - 29
Şöyle bir şey denedim ama inşallah olmuştur-
Bunu nasıl watermark yapacağını bilmiyorsan ytde videoları var oradan bakabilirsin ^^
(Benimki eski güncellenmemiş halde olduğu için pro versiyonda çok anlaşılmaz o yüzden :'3)
@MOON_-_A_C_D_Mari_Official_-_
16 - 5
. . .
Dude what-
@MOON_-_A_C_D_Mari_Official_-_ (Kibarlikla çözemedim gel beni döv diyor bu-)
@Phonex_Nyxczvh (Senin bir videonu çalmış bu şahıs-)
@Ice_Cream_Girl_ (Unfortunately, this channel stole some of your videos)
@Xiaotian_Edits (Unfortunately, this channel stole some of your videos too, I see one of your Villian Mep videos)
The channel: @MiaManzanillo
You can find your videos in there
18 - 16
What would I be like if I were the villian in the story:
I'm not going to lie... I was expecting it to be more cruel and manipulative-
Hikayedeki kötü adam ben olsaydım nasıl olurdum:
Yalan söylemeyeceğim... Daha acımasız ve manipülatif olmayı bekliyordum.
@XNatyX1
@MOON_-_A_C_D_Mari_Official_-_
@StormSonic_EditzOfficial
@MonkieGirl_1608
@Phonex_Nyxczvh
@DogaCplak
20 - 22
✨MY WEİRD DREAMS PART 2 :3✨
Why does the main subject of my dreams have to be my fear/distrust of friendship and education-
✨GARİP RÜYALARIM PART 2 :3✨
Niye rüyalarımın ana konusu arkadaşlığa olan korkum/guvensizligim ve egitim olmak zorunda-
@XNatyX1
@MOON_-_A_C_D_Mari_Official_-_
@StormSonic_EditzOfficial
@MonkieGirl_1608
@DogaCplak
25 - 7
FRIENDS, URGENT NEWS
I heard from my friend @Aysx_0, one of the Season 6 drafts was leaked yesterday, but they deleted it because it was copyrighted and we couldn't get the picture.
But it was the same as the scene below, except Wukong looked more frightened and Macaque looked angrier.
I personally think this is either related to chaos or something happened to MK at that moment. What do you think?
ARKADAŞLAR ACİL HABER
Arkadaşım @Aysx_0'den duydum ki, dün 6. Sezon taslaklarından biri sızdırılmış ama telif hakkı olduğundan ve resmi alamadığımız için silmişler.
Ancak Wukong'un daha korkmuş ve Macaque'in daha kızgın görünmesi dışında aşağıdaki sahneyle aynıydı.
Şahsen bunun ya kaosla ilgili olduğunu ya da o anda MK'nin başına bir şey geldiğini düşünüyorum. Ne düşünüyorsun?
@XNatyX1
@MOON_-_A_C_D_Mari_Official_-_
@StormSonic_EditzOfficial
@MonkieGirl_1608
@DogaCplak
@halenurozdemir5033
@Meioloji_DragonQueen
@Xiaotian_Edits
@Tanglovesnoodles
@Lmkfan_6D
@MAY_SUNWUKONG_LMK_FAN1
@macaque_simp
@Just_Mei12
84 - 56
#İCEFİREXPOSSESSEDSUNWUKONG (Frozen Flame ship :3)
Tears in Silence
The room was dimly lit. The curtains were drawn, keeping out the chill of the winter night. But the cold within you, the darkness swirling in your mind, felt far heavier than the weather outside. Silent tears slid down your face, soaking into your pillow. No words could escape your lips to describe the suffocating weight pressing on your chest.
You felt overwhelmed—alienated at school, the sharp sting of cruel words from others cutting deep. The echoes of bullying rang loud in your mind, and the manipulative words of a former friend from two months ago resurfaced:
"I guess you enjoy hurting people."
That sentence, that accusation, had stuck to you like a shadow. You couldn't stop replaying it in your mind, wondering if there was any truth to it. Were you a bad person? Did you hurt people without realizing it? The thought was unbearable, pulling you deeper into despair.
Suddenly, your bedroom door creaked open. You didn’t look up; you already had a feeling who it was. Possessed Sun Wukong stood there, his ice-blue eyes faintly glowing in the dim light. His movements were slow, deliberate, the soft clink of his silver armor echoing faintly as he stepped into the room.
For a moment, he simply stood at the threshold, watching you. His gaze was unreadable, devoid of warmth or understanding, yet piercingly focused on you.
"My Lady," he said finally, his voice cold but steady, with the slightest trace of something else—concern? "What has happened? Has someone hurt you?"
His words surprised you. Wukong’s usual emotionless demeanor made it hard to believe he was capable of noticing something like this. You wiped your tears hastily, sitting up on the bed.
"It's nothing," you muttered weakly. "I'm just... tired."
He tilted his head slightly, his piercing eyes never leaving yours. "If something or someone is causing you harm, I need to know. I cannot allow anything to hurt you," he replied firmly.
His unwavering protectiveness stirred something bittersweet within you. You sighed softly and shook your head.
"You wouldn't understand," you said quietly. "This isn’t a fight. It’s... the things people say. The way they make me feel. I’m questioning myself, Wukong. Maybe... maybe I am a bad person. Maybe they’re right."
Wukong didn’t respond immediately. Instead, he stepped further into the room, kneeling down so that his eyes were level with yours. His movements were calm, almost calculated, but there was something unsettlingly gentle about them.
"I cannot judge what is good or bad, My Lady," he said after a moment. "But I know one thing: those who harm you cannot be right. Their words are not your truth."
It was the most human thing you’d ever heard him say. Tears welled up in your eyes again as you looked at him—his frozen expression, devoid of emotion but strangely protective.
"Wukong..." your voice trembled.
"Whoever made you cry must be silenced. That is my duty," he continued, his ice-blue eyes locked onto yours. "But I ask only one thing: do not let their words define you. You are my lady. Do not surrender your truth to theirs."
His words were so simple—and perhaps that was why they struck you. As heavy silence filled the room once more, his cold but steadfast presence brought you a fleeting sense of comfort.
You nodded weakly, wiping away your tears. "Alright," you murmured. "But... sometimes, I don’t know how to move forward."
Wukong didn’t reply. He simply lowered his head slightly, bowing as if in submission, a silent acknowledgment of your pain. His unwavering presence, though distant and hollow in many ways, reminded you that you weren’t entirely alone.
And while your heart remained heavy, the weight of loneliness in the room seemed to lift, if only slightly.
(Note:The topic belongs to me, but the person who wrote it is ChatGPT)
(I wish he was real or he had more screen time..)
(THE DRAWİNG AND THE CHARACTER BELONGS TO ME)
============
Sessizlikteki Gözyaşları
Odanın içi loştu. Perdeler çekilmiş, dışarının soğuk kışı odaya girememişti. Ama iç dünyanızdaki karanlık ve soğuk, dışarının havasından daha derindi. Gözlerinizden süzülen yaşlar yastığınıza damlarken, boğazınıza düğümlenen hisleri kelimelere dökemediniz. Sessizce ağlıyordunuz, kimseye fark ettirmeden.
Okulda yaşanan dışlanmışlık, üzerinize bir ağırlık gibi çöküyordu. İnsanlar size ya mesafeli davranmış ya da acımasız sözlerle üzerinize gelmişti. Özellikle zorbalığın yankısı, zihninizde keskin bir yara gibi kalmıştı. Ve o eski arkadaşınızın, 2 ay önce söylediği o söz:
"İnsanları incitmekten hoşlanıyorsun galiba."
O cümle sürekli zihninizde dönüp duruyordu. Onun söylediklerinin doğru olup olmadığını sorgulamaktan kendinizi alamıyordunuz. Gerçekten kötü biri miydiniz? İnsanlara zarar veren biri mi olmuştunuz? Bu düşünceler sizi daha da derinlere çekiyordu.
Tam bu sırada odanızın kapısı sessizce aralandı. Başınızı kaldırmadınız, çünkü o olabileceğini tahmin ettiniz. Sun Wukong’un buz mavisi gözleri, odanın karanlığında hafifçe parladı. Zırhının hafif metalik sesi duyuluyordu; odaya girerken bile sanki bir tehdit algılayacakmış gibi tetikteydi.
Bir süre sessizce kapının eşiğinde durdu. Sizi izliyordu. Gözlerinden bir duygu ya da anlayış okunmuyordu; Lady Bone Demon’un etkisi onu bu insani özelliklerden tamamen yoksun bırakmıştı. Ama yine de sizi ağlarken görmüştü.
"Leydim," dedi sonunda, sesi her zamanki gibi soğuktu ama bu kez içinde hafif bir çatlak hissediliyordu. "Ne oldu? Size bir şey mi yaptılar?"
Sözleri sizi şaşırttı. Wukong’un hala duygusuz olduğunu biliyordunuz, ama bu sorusu, onun görev bilincinin ötesinde bir şeylerin var olabileceğini düşündürdü. Gözlerinizi silerek oturduğunuz yerden doğruldunuz.
"Hiçbir şey," dediniz, zayıf bir sesle. "Sadece... sadece yoruldum."
Wukong başını eğdi, gözleri sizi dikkatle izliyordu. "Eğer sizi yoran bir şey ya da biri varsa, bunu benim bilmem gerekiyor. Size zarar veren hiçbir şeye izin veremem," dedi.
Bu sözleri duyunca içinizde bir burukluk hissettiniz. Onun bu haliyle bile sizi korumaya çalışması, hem güven hem de hüzün veriyordu. Yavaşça başınızı salladınız.
"Sen anlamazsın," dediniz. "Bu bir savaş değil. Bu... insanların söyledikleri şeyler. Hissettirdikleri şeyler. Kendimi sorguluyorum, Wukong. Belki de gerçekten kötü biriyimdir. Belki... belki insanlar haklıdır."
O, bir süre sessiz kaldı. Yüzünde hiçbir duygunun kıpırtısı yoktu, ama söylediklerinizi işliyormuş gibi görünüyordu. Sonunda, birkaç adım daha yaklaştı ve dizlerinin üzerine çökerek göz hizanıza geldi.
"Ben, iyi ya da kötü ayrımını yapamam, Leydim," dedi. "Ama bir şeyden eminim: Size zarar verenler doğru olamaz. Onların sözü, sizin gerçekliğiniz değil."
Bu, onun ağzından çıkan en insani cümleydi. Gözleriniz yeniden dolarken, onun donuk ama koruyucu ifadesine baktınız. Söylediklerinde bir duygu yoktu, ama bir gerçeklik vardı.
"Wukong..." dediniz, sesiniz titreyerek.
"O gözyaşlarınızı kim döktürdüyse, onları susturmak benim görevim," dedi, biraz daha yaklaşarak. "Ama sizden isteğim, kendinizi onlarla bir tutmamanız. Siz, benim leydimsiniz. Kendi gerçekliğinizi onlarınkine teslim etmeyin."
Sözleri o kadar basitti ki... ve belki de bu yüzden etkiliydi. Ağır bir sessizlik çökerken, onun soğuk ama içten korumacılığı bir anlığına bile olsa içinizi hafifletti.
Sonunda hafifçe başınızı salladınız. Gözyaşlarınızı bir kez daha silerken, "Peki," dediniz. "Ama... bazen nasıl ilerleyeceğimi bilmiyorum."
Wukong, hiçbir şey söylemeden başını eğdi, itaatkâr bir şekilde sizin önünüzde durmaya devam etti. Ve o an, onun varlığının en azından yalnız olmadığınızı hatırlatabileceğini düşündünüz.
Duygularınız düzelmese de, odada hissettiğiniz yalnızlık azalmıştı.
(Konu bana ait ama yazan kişi ChatGPT)
(Keşke gerçek olsaydı ya da daha fazla ekran süresine sahip olsaydı..)
(ÇİZİM VE KARAKTERLER BANA AİTTİR)
@XNatyX1
@MOON_-_A_C_D_Mari_Official_-_
@StormSonic_EditzOfficial
@MonkieGirl_1608
@DogaCplak
46 - 15
Spoiler :3
(That girl is me :3)
@MOON_-_A_C_D_Mari_Official_-_
@StormSonic_EditzOfficial
@MonkieGirl_1608
@XNatyX1
@DogaCplak
54 - 16
Another Monkie Kid Fan