Wetenschap heeft langzaam maar zeker ons inzicht in de wereld dieper en breder gemaakt. Ons leven werd beheersbaar. Afwijkingen van deze geaccepteerde norm kunnen als bedreigend worden ervaren. Iedere grote wijziging in het denksysteem is riskant, vooral omdat wetenschap (zoals religie) ook als maatschappelijk fundament dienst doet. Weerstand tegen veranderingen uit zich in het psychologische proces van afwijzing, weigering om een verontrustende verandering in het eigen bestaan onder ogen te zien of mogelijk te accepteren. Zulke afwijkingen worden daarom vaak gebagatelliseerd of genegeerd. Dat is de enige manier waarop wij ze kunnen inpassen in de bekende structuur.
Alhoewel de enige manier? Wat als we de afwijkingen van de norm verpakken in een term waarmee we het geloofsysteem geen geweld aandoen? Grenswetenschap is zo'n term die precies aangeeft waar het om gaat: het stukje niemandsland tussen de geaccepteerde norm enerzijds en anderzijds datgene dat soms ver daarbuiten valt.