@dracomalfoydizi

3 months ago

Sezon 2 Bölüm 3- FİNAL

"Ağlama, Devin." Dedi gözyaşlarımı silerken. "Sen ağlama…" Gözleri bana yalvarırcasına bakıyordu. "İnsanlar ağlayınca ölmüş gibi hissedebilirler. Sen ağladığında ölmezsin ama ben senin gözyaşlarında can veririm." Dedi. Belki de hâlâ iyi duyguları içimde bir yerlerde barındırıyordum. Olabilir miydi?

Kahve gözleri, mavi gözlerime kilitlenmişken gözümden bir yaş daha aktı. "Ağlama…" diye fısıldayıp dudaklarını dudaklarıma kenetledi. İçimde ki ateş harlanırken karşılık verdim. Bu bir varoluş muydu, yoksa yok oluş mu? İçim yanıyordu. Cayır cayır hemde.

Hava da bir şimşek çaktığında birbirimizden ayrıldık. Malikanenin arkasından çıkacaktık.

"Hiçbir yere gidemezsiniz!" Diye bir ses duyuldu. Voldemort.

"Sen git oğlunu sik!" diye bağıran Enzo'nun sesinden sonra Matheo benim koluma yapışmıştı ve o anda cisimlenmiştik.

Burası… Burası yoldaşlığın yeni toplanma yeriydi. Black malikanesi.

Matheo kapıyı yavaşça tıklayınca kızıl saçlı bir kadın açmıştı kapıyı.

“Hoşgeldiniz.”

Çekingen bir şekilde içeri girdim. Salon olduğunu düşündüğüm yere geçtigimizde karşımda Sirius Black vardı. Dudaklarım şaşkınlıkla aralandığı esnada Sirius Black bana elini uzattı.

“Merhaba Devin, ben Sirius Black. Artık benim himayem altındasın. Voldemort bırak sana yaklaşmayı, saniyeler önce geçtiğin sokakta izini bile bulamayacak.”

O anda güveni hissettim işte. Artık bitmişti. Sirius Black'a güveniyordum çünkü o buydu.

Voldemort devri sonuna kadar kapanmıştı.

“Evet çocuklar, bir aile yemeği yeme zamanı geldi.”

Bir gün nefret edeceğin insanlarla aynı masaya oturacaksın deseler güler geçerdim. Harry Potter ve ben birbirimize karşı iki acımasız insan olmuşken şu an onun vaftiz babasının sofrasında bir aile yemeği yiyordum ve bu bana absürt gelmiyordu. Çünkü bu bir aile yemeğiydi, bense kurtlar sofrasından gelmiştim. Ve kurtlar sofrasında en küçük her zaman yenilirdi.

Burada küçük-büyük değildik.

2024, 8 Ekim. Aylar sonra, Black Malikanesi

“Hayır, dur! Öyle değil.” dedim Fred'in elindeki paketi alırken.

“Bana işimi öğretme eski Clark yeni Black Devin Clark Black!” dedi Fred hiddetle. O neydi ya?

“Devin Clark Black?”

“Uzatmayın halledelim şunu, Sirius yakalarsa bir hafta yiyeceğimiz tek şey dayak olur.” dedi George.

“Benim tuzum kuru.” Dedim omuz silkerek.

“E tamam o zaman suçlu belli.” Dedi Fred.

Akşam yemeğinden sonra herkes salonda otururken Harry'nin yatağına, giysilerini, havlularına hatta iç çamaşırlarına bile kasıntı tozu dökecektik. Kötülük… Çok yaşa!

Ama Fred dökme zevki ben de olmalı diye kavga çıkarıyordu.

“Öf sus ya! Çamaşırlarını sen dök.” diyerek eline paketi tutuşturup odadan çıktım.

Sabah olacakları düşünemiyordum.

O günün üzerinden üç ay geçmişti neredeyse. Sirius Black'in evinde kalmaya başlamıştık. Brandon, Astoria ve ben. Weasley’ler ve Harry de burda kaldığı için gerçek bir… Aile gibi olmuştum onlarla.

Çok garip geliyordu. Çünkü benim öz annem beni emzirmemişti bile. Belli standartlar ve etik değerleri içerisinde yetiştirmişken aile kavramı bana çok uzaktı ama bunu şu üç ayda öğrenmiştim.

Sanırım gerçekten bir ailem vardı artık.

SON…


•••••••
Selamlar öncelikle. 1 senedir aktif değilim…… SAK GIBI AMA GERCEK.

Neyse öncelikle özür dilerim.

Lise aşkı beni fena vurdu ya…..

Son’u böyle yazmak istemezdim ama ne uzatılmaya ne de farklılığa ihtiyacı olan bir hikaye değildi çünkü daha önceden zaten final vermiştik ve ben psikolojik olarak kendimi hazırlayamadığım için onu sezon finaline çevirmiştim :(

Ama böylesi de içime sinmedi değil.

Bu hikayede baştan sona yanımda olup destekleyen herkese teşekkürler <3 Bir hikayenin daha sonuna geldik.

Diğer kurgularım için açıklamayı da birazdan topluluk kısmına atmış olurum.

Çok öptüm hepinizi ❤️‍🩹

|