Ευρώπη και Δίας, τέχνη και ψήγματα αποσυμβολισμού.

Το άγαλμα της Ευρώπης και του μεταμορφωμένου σε ταύρο Δία, το οποίο κοσμεί το άλσος Περιστερίου. Ένα από τα λίγα σύγχρονα αγάλματα το οποίο διατηρεί τις κλασσικές αρχαίες Ελληνικές φόρμες, (του γλύπτη Ι. Μπάρα) , για αυτό και είναι το ομορφότερο από όλα τα υπόλοιπα (πάνω από είκοσι, ένα από αυτά βρίσκεται έξω από το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο για συμβολικούς λόγους) σε όλο τον κόσμο που έχουν κατασκευαστεί με βάση τον συγκεκριμένο αρχαίο Ελληνικό μύθο.

Ο μύθος της Ευρώπης και του Δία, ακολουθεί το ίδιο αρχετυπικό μοτίβο της αρπαγής της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα. Και εδώ η παρθένα θηλυκή αρχή η οποία συμβολίζει την χθόνια ύλη, την Γη μήτρα όλων των μορφών η Ευρώπη (η έχουσα μεγάλα μάτια) μάζευε άνθη καρπούς της Γης, μαζί με τις συντρόφισσές της όταν η αρσενική αρχή ο Δίας, ο οποίος συμβολίζει το κοσμικό πνεύμα την είδε και την πόθησε.

Παίρνοντας τη μορφή κάτασπρου ταύρου, με κέρατα σαν μισοφέγγαρο (σύμβολο της σελήνης –θηλυκή αρχή πήγε και ξάπλωσε στα πόδια του κοριτσιού. Η Ευρώπη κάθισε στη ράχη του, και τότε ο μεταμορφωμένος Δίας, πέταξε στους αιθέρες, ώστε να γίνει η ένωση ύλης και πνεύματος – ανθρώπου και Θεϊκού στο Δικταίον άντρον, τόπο γέννησης του Δία στην Κρήτη.

Το ζευγάρι συνόδευε έως την Κρήτη πομπή από δελφίνια, Νηρηίδες, Τρίτωνες, και ο Ποσειδώνα. Τα δώρα του Δία στη νύφη ήταν: ο Τάλος (χάλκινος γίγαντας που προστάτευε την Κρήτη), ένας χρυσός σκύλος (δεν του ξέφευγε κανένα θήραμα), μια φαρέτρα με βέλη που δεν αστοχούσαν. Από την ένωση του ζευγαριού προέκυψαν τρία παιδιά, ο Μίνωας, ο Σαρπηδόνας, ο Ραδάμανθυς.

Το τρία είναι ως γνωστόν αρχετυπικός αριθμός. Μυθολογικά η τριάδα τη συνδεόταν με τον Κρόνο, τον Χρόνο, το Παρελθόν, το Παρόν και το Μέλλον, για αυτό τον λόγω και ο Μίνωας, ο Σαρπηδόνας, ο Ραδάμανθυς, ήταν οι κριτές του κάτω κόσμου.

Οι Πυθαγόρειοι τον έβλεπαν ως πρώτο αληθινό αριθμό. Είναι ένα σύνολο που αντιπροσωπεύει την αρχή, τη μέση και το τέλος. Ο αριθμός αντιπροσωπεύει τον αρχή όλων που είναι ολόκληρα και τέλεια, τις τρεις διαστάσεις, και την τριμερή ψυχή. Λόγω της τελειότητας της Τριάδας, οι χρησμοί δίνονταν από την εκάστοτε Ιέρεια, πάνω σε ένα Τρίποδα, όπως γνωρίζουμε από το μαντείο των Δελφών.

Ο Δίας έδωσε ως σύζυγο στην Ευρώπη τον Αστερίωνα, και για να την τιμήσει έδωσε στην ήπειρο που έγινε η ένωση τους Ευρώπη. Η Ευρώπη μετά τον θάνατό της λατρεύτηκε με το όνομα Ελλωτίς ή Ελλωτία. Στα Ελλώτια, γιορτή χαράς για την ανάσταση της φύσης, έπλεκαν ένα τεράστιο στεφάνι με περίμετρο είκοσι πήχεις (περίπου εννιά μέτρα) γύρω από τους μηρούς του αγάλματός της. Ο φιλόσοφος Αθήναιος αναφέρει πως μέσα σε αυτό το στεφάνι περιέφεραν τα οστά της Ευρώπης σε πομπή.

Όσο για τον ταύρο στον οποίο μεταμορφώθηκε ο Δίας απαθανατίστηκε ως ο ομώνυμος αστερισμός ανάμεσα στα σημεία του ζωδιακού κύκλου. Και εδώ, η θηλυκή αρχή αντιπροσωπεύει τη γη, ενώ η αρσενική αντιπροσώπευε τον ουρανό. Αυτή η τοποθέτηση μας επιτρέπει να εκλαμβάνουμε τον μύθο της Ευρώπης και του Δία σαν μια παραλλαγή της ένωσης του Ουρανού και της Γης.