[object Object]

"เพราะนึกว่าถูกจึงผิด เพราะรู้ว่าผิดจึงถูก"

นักบวชสิทธัตถะนึกว่าการเข้าฌานสามารถรู้แจ้งหลุดพ้นได้ ต่อมานึกว่าการบำเพ็ญทุกรกริยาสามารถรู้แจ้งหลุดพ้นได้ สุดท้ายแล้วเพราะรู้ว่าผิดจึงถูก
ปัญจวัคคีย์เห็นนักบวชสิทธัตถะกลับมากินอาหารเพราะยอมแพ้ต่อการบำเพ็ญทุกรกริยา จึงแยกจากไปเพราะนึกว่าพวกตนเป็นฝ่ายถูก สุดท้ายแล้วเมื่อรู้ว่าตนเองผิดมันจึงถูก
อุปติสสะไปขอบวชอยู่ในสำนักของอาจารย์สัญชัยเพราะนึกว่าถูก จนได้มาเจอพระอัสสชิแล้วสุดท้ายจึงลาอาจารย์มาพบพระพุทธเจ้า ได้สำเร็จเป็นพระอรหันต์นามว่าสารีบุตร
พระอรหันต์ทั้งหลายก่อนจะได้ฟังพระสูตรล้วนต่างก็เป็นเดียรถีย์ นึกว่าเส้นทางที่ผ่านมานั้นถูก แม้แต่พาหิยะก็ผิดมาก่อน เมื่อรู้ว่าไม่ใช่จึงดั้นด้นมาพบพระพุทธเจ้า
ในปัจจุบันใครก็ตาม "นึกว่าถูกจึงผิด" เพราะเชื่อว่าวิมุตติของตนเป็นสัมมาวิมุตติ เพราะเชื่อว่ารู้แจ้งหลุดพ้นตามที่พระพุทธเจ้าสอน อธิบายไปตามความคิดของตน เป็นเดียรถีย์เสียส่วนมาก
คนที่ "รู้ว่าผิดจึงถูก" ต้องมีโยนิโสนมนสิการ หรือไม่ก็มีกัลยาณมิตรช่วยบอก จึงจะต่อยอดพ้นจากความหลงผิดได้ เฉกเช่นการได้ฟังพระสูตรเมื่อครั้งพุทธกาลจนเกิดสัมมาทิฏฐิ